Vonleysi.

2.12.2008 | 17:29

Ég hef algjörlega misst von á lífinu. Þykkir mér hræðilegt að ég miss vinuna mína í dag því ég var ráðin óvart víst og önnur manneskja gengur fyrir. Ekki nóg með það heldur er járnið mitt svakalega hátt mældist 914 þegar það á að vera 200 i venjulegri manneskju. Ég veit bara ekki hvað ég á að gera lengur. Hversu mikið á ég að þurfa ganga í gegnum til að fá smá frið. Eftir 3 daga eru 7 ár síðan ég greindist með Krabbamein 5 ár frá lækningu og er ég ennþá að berjast við fylgikvilla þeirra baráttu. Ég er orðsins merkingu er farin að gefast upp á hversu mikið ég geng í gegnum fyrst bilar ristillinn svo gallblaðran og er ég hátt járn og engin staðfest útskýring á því. Mamma segir ég eigi að hífa mig upp en hversu oft á maður að gera það til þess að njóta lífsins? er ég hamingjusöm? verð að segja já við því. Án yndislegan kærasta sem stendur mér til hliðar allan daginn út og inn. Ég bið bara til guðs að ég missi hann ekki líka. Svo má ekki gleyma geðveikinni sjálfri sem er að koma eða geðveikinni í mér hreint og sagt. Orðin ein hrúga á tilfinningalausri manneskju hætt að komast til geðlæknisins vegna vinnu sem já missti í dag. Kannski á maður ekki að vera svona svartsýn. Mamma er ekki til staðar fyrir knús og karlinn á borgarstjórnafundi þannig ég veit ekki hvað ég á hreinlega að knúsa. jæja ætli ég kúri mig þá ekki yfir sjónvarpinu þá meðan maður á það ennþá.

Kveðja Tarea

Flokkur: Lífstíll | Facebook